Shejhul Islam ibn Tejmije (Allahu e meshirofte) thote:
“Kush mediton ne Kur’an, pra mediton ne ate qe vjen para ajetit dhe ne ate qe vjen pas tij, do arrije ta kuptoje qellimin e Kur’anit.
Ka per tju sqaruar kuptimi, e ka per te arritur te njohe udhezimin dhe mesazhin Profetik.
Ndersa komentimi i tij (Kur’anit), jashte kontekstit qe i jep kuptim, kjo eshte zanafilla e gabimit tek ata qe gabojne.
Veçanerisht tek shumica e atyre qe flasin ne Kuran per gjasat (mundesite) gjuhesore.
Megjithate, me gabimtare se keta jane disa te tjere, qe nuk duan te dine ate qe kerkon Allahu prej ajetit, por perkundrazi qellimin e kane vetem ta keq interpretojne ajetin, qe kundershtaret mos te kene mundesi qe te argumentohen me te.”
[Mexhmu el Fetaua 15/94].
