Realiteti ynë
-Mangësi në faljen e namazit.
-Shpërfillje ndaj Kuranit.
-Ushqimi i përditshëm shpifjet dhe përgojimi.
-Përmendja e pakët ose aspak e Allahut të Madhëruar.
-Mosrespektues ndaj prindërve.
-Më shumë ‘vlen’ puna me traditën e njerëzve sesa puna me traditen e profetit Muhamed alejhi selam.
-Tolerimi në bërjen e mëkateve.
-I japim përparësi kënaqësisë së njerezve ndaj kënaqësisë së Allahut.
-Të pasur nga ana materiale por kopraç në shpirt.
-Të ditur me diploma por injorantë në praktik.
-Të dashur dhe të bashkuar në aparencë por ujqër dhe të përçarë në brendësi.
-Kafenetë i kemi kthyer në xhami (bisedojmë për çështjet fetare) dhe xhamitë në kafene (ku bëjmë biseda dynjaje).
-Hixhabi (xhilbabi) është kthyer në modë dhe jo mbulesë sipas kushteve fetare.
-Punojmë me fjalë dhe jo me vepra.
-Dynjanë e kemi në zemër dhe jo në dorë edhe pse e dimë mirë se një ditë do të largohemi prej saj.
-Adhurimet i kemi kthyer në videoklipe ku s’lëmë adhurim pa publikuar dhe reklamuar.
-Mburremi me shoqërinë e shumtë virtuale por në jetën e përditshme jemi të vetëm.
-Në rrjetet sociale publikojmë fjalë të sheqerosura por në realitet i kemi ndryshe.
E pastaj themi pse jemi në këtë gjendje?
“Me të vërtetë Allahu nuk e ndryshon gjendjen e një populli, derisa ata të ndryshojnë vetet e tyre.” Er-Rra’d, 11
Shejh Muhamed El-Xhami (Allahu e mëshiroftë!) ka thënë: “Kënaqësia e njerezve është synim që s’arrihet, prandaj është diçka që s’kërkohet. Porse kënaqësia e Allahut është synim që arrihet dhe prandaj kërkohet”.
Unejs Sheme
